Er zijn acht vensters in het koor, er zijn zes dingspelen en één provincie. Er bleef dus een venster over en om die ‘gewoon’ glas te laten, dat was geen gezicht vond men. Maar wie zou dat betalen? De relatie tussen de Rolder kerk en de rechtspraak is duidelijk; de rechterlijke macht, juristen en de notarissen in Drenthe hebben de handschoen opgenomen en ook het overblijvende venster laten vullen door Joep Nicolas.

Om aan te geven dat dit raam geen deel uitmaakt van de serie zijn zowel onderwerp, compositie als kleurstelling duidelijk afwijkend van de andere ramen zonder dat dit storend werkt.

Het raam laat zien hoe de rechten, met name eigendomsrechten zijn vastgelegd om te zorgen dat er rust en vrede in het land mag zijn. In de top is Gods zegenende hand afgebeeld. Van boven naar beneden zien we verder twee personen met weeg- en meetwerktuigen en manden vol producten van het land; dan links een gezin rond de eettafel. De vader ziet omhoog en heft de handen in dank en gebed, terwijl hij tegelijk een beschermend gebaar boven zijn gezin lijkt te maken. Rechts daarvan een tafereel met een notaris, cliënten en klerken met aktes in de hand, als verbeelding van het vastleggen van rechten en plichten.

Vervolgens staat in een banderol een gedicht dat van de hand van Joep Nicolas zou zijn.

De onderste helft van het raam laat een grote schare mensen zien met hun vee, veel schapen, een geit, koeien, paarden, op de voorgrond een hondje. Het zou gaan om mensen die naar Drenthe zijn gekomen met hun have en goed. De landmeters helemaal vooraan kunnen dan symboliseren, dat ieder hier zijn plaats heeft gekregen.